Theeblaadjes

Ze ruiken, ze smaken, er zijn er onnoemelijk veel van en iedereen kent ze. Ik houd van ze, die blaadjes. Een theetuin is een biotoop, waar de Camellia sinensis samen groeit met de jasmijnstruik en het kaasjeskruid. Ook bomen, zoals de kamferboom, horen in dit leefverband en insecten, amfibieën, vogels, wormen, noem maar op. Allemaal in volkomen harmonie met elkaar en afhankelijk van de aarde, wind, water en de zon. De mens woont en werkt er ook al duizenden jaren.

Traditioneel is er geen plaats voor chemie, bestrijdingsmiddelen, (kunstmatige) aroma’s. Handelaren, met verregaande mandaten, gingen de wereld over op zoek naar nieuw land, nieuwe producten met rijkdom in het verschiet. De schaarste bepaalde de prijs. Thee was toentertijd zo’n product, is nog steeds zo’n product. Goede thee is schaars. Marktwerking bracht massaproductie, maar massaproductie staat haaks op goede thee, massaverwerkingsprocessen kunnen hooguit een massaproduct leveren.

Dust, fannings, broken leaves, allemaal handelsbenamingen voor de verschijningsvorm van de bulk van de thee, voor in zakjes, of om snel in een donkere pot te doen. Het mooie van hele theebladeren, toppen en twijgjes is dat ze een verhaal vertellen. Een verhaal van passie, noodzaak, delen en zorgvuldigheid. Samenwerken, kennisdelen en vertrouwen. Van de eerste hand die de bladeren beroert tot in het glas, het kopje, de pot of zo in de mond. Water, de moeder van de thee, draait de zorgvuldige pluk en droging subiet om: koud schoon water, theebladeren en geduld van vaak wel 8 uur geven aan de infusie een hoogst natuurlijke smaak, dit is de 'cold brew'-methode. Het water koken is vooral een praktisch gebruik: Het water wordt ontsmet en de infusie verloopt sneller. Dan rest hooguit nog wat geduld alvorens men de drank kan genieten. What is your cup of tea?

©Rogier A. van Apeldoorn

gepublicieerd in KTC magazine maart 2013, bijgewerkt augustus 2024